Weg uit Halle? De Wees wees de weg

We kwamen toe in Halle. Het was zacht, te zacht voor de tijd van het jaar. Dansende dames  aan het onthaal.

 Er was weinig leven, we reden spoorslags langs verlaten paden.

We wilden weg uit  Halle. De weg was winters maar wel doorwaadbaar. En lang.

Maar de gids was ervaren. Hij heette Wees en sprak doorheen onze smartfoon met een wazige vrouwenstem. We verloren onze concentratie.

Signalisatieborden snelden ter hulp en wezen ons de uitgang: alleen de Scheepswerfkaai  bleek een werkbare vluchtweg te zijn. Geen schepen of boten gezien. Veel werven in de Mariastad, dat wel, maar hier moet Werf  nog komen,  graag snel, er zijn ook hier al vele putten en plassen...

We raakten de weg niet kwijt. Er was een verkeerslicht.  Waze sprak over een Lariellestraat*. Dachten dat dit een waspoeder was. Maar er bleken wat eLl-en teveel aan te hangen. Alleman kent Ariel, weinigen zijn bekend met Larielle. Rechts van  ons dichtgetimmerde huizen.

Alle afbeeldingen ©PvP

Nooit gedacht dat een Safari in eigen land zo opwindend  kon zijn. I'm on my  highway to La Ri L.

 * In alle ernst en met de vereiste eerbied en ingetogenheid ook dit: Robert Larielle: zijn naam komt voor op het Oorlogsmonument aan de Rink in Sint-Pieters-Leeuw: hij sneuvelde in oktober 1914 in Pervijze. Onze opzoekingen wijzen uit dat de naam Larielle in onze streek  (en zelfs waarschijnlijk zelfs in heel ons land) niet meer voorkomt. Maar  wij schrijven dit onder alle voorbehoud. De Lariellestraat lag vroeger op het grondgebied van de gemeente Sint-Pieters-Leeuw.

"Het oorlogsmonument te Sint-Pieters-Leeuw herdenkt de militaire slachtoffers van de Eerste en de Tweede Wereldoorlog.De tekst op het monument: "DE GEMEENTE / SINT-PIETERS-LEEUW / AAN HARE STRIJDERS".De namen op het monument: Eerste Wereldoorlog: LARIELLE Robert, Pervijze 22 oktober 1914".

Lieve groeten van Saskia